Γρεβενά, 28/2/09
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
- ΑΛΙΚΗ
- Να δείς πώς το'λεγε ο Neruda... "αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής". Προσπάθεια επίπονη σ'έναν δρόμο σπαρμένο αγκάθια. Σιγά σιγά κλείνουν οι πληγές... όταν μοιραζόμαστε το αίμα μας με ανθρώπους "που μιλούν τη γλώσσα που έχουμε ακούσει στα όνειρά μας" (Ν.Χικμέτ) Πλάνητες σκέψεις καθορίζουν την πορεία μας...
Ιούνης
Κι όταν βαδίζεις πάνω στη σκιά του φωτός, δεν νιώθεις πως μπορεί και να το φτάσεις;
Μάης
"ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΑΠ'ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΕΜΕΙΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΜΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ." 100 χρόνια Γιάννης Ρίτσος
Μάρτης
μ' αγαπάει... δεν μ' αγαπάει...
Γενάρης
Έξι ημέρες μετά την αλλαγή του χρόνου... Το χιόνι αφήνει σημάδια, απο'κεινα που δεν τα βλέπεις, κι αργούν να ξεφτίσουν...
Αύγουστος
Μαζεύαμε σταφύλια απ'την κληματαριά ψιθυρίζοντας το πιο αληθινό τραγούδι... Το τετράδιο έλεγε στο εξώφυλλο :"welcome to the utopia". Οι σκέψεις μας πετούσαν όπως οι γλάροι που αποχωριστήκαμε, σε μέρη αλλοτινά...
Κατάσαρκα φοράμε τον χρόνο
ΑπάντησηΔιαγραφήπότε πολύχρωμα
και πότε γκρίζα
για το ραντεβού
στο συμπαντικό αέναο...
Καλό σου απόγευμα.
ο χρόνος... για εμάς;
ΑπάντησηΔιαγραφήαπροσδιόριστος... ή μάλλον άπειρος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ χρόνος. Άπειρος. Εμείς φθειρόμαστε. Κι εκείνος άφθαρτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις τέλειωσα ένα βιβλίο του Δημήτρη Δημητριάδη ‘’Λήθη κι άλλοι τέσσερεις μονόλογοι’’. Στον τελευταίο μονόλογο έλεγε:
‘’Στο ευεργετικό μετά του τίποτα. Στο ευεργετικό τίποτα του μετά. Αυτά είναι όλα. Σκιές από άνθη ροδακινιάς. Όλα είναι αυτά , καμία επαναφορά. Η εξαφάνιση. Αυτά είναι η δόξα μου. Και η δική σας. Κοιτάξτε την. Η δόξα του σώματος. Έτσι αρχίζω. Τώρα. Στο πουθενά. Όσο κρατήσει. Τίποτα δεν θέλω. Τίποτα δεν χρειάζομαι. Αρκούμαι. Αρκεί να είμαι σώμα. Αρκεί να είστε σώμα. Σας ξέχασα. Ξεχάστε με.’’