Βρέχει στον Σεπτέμβρη μας.
Αύριο θα' μαι μ' εκείνο το φως.
Είμαστε ολόκληροι χάρτινοι.
Ξεπλένεται από πάνω μας το μελάνι.
Όποιος ελπίζει ακόμη το μαζεύει στην αγκάλη του.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
- ΑΛΙΚΗ
- Να δείς πώς το'λεγε ο Neruda... "αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής". Προσπάθεια επίπονη σ'έναν δρόμο σπαρμένο αγκάθια. Σιγά σιγά κλείνουν οι πληγές... όταν μοιραζόμαστε το αίμα μας με ανθρώπους "που μιλούν τη γλώσσα που έχουμε ακούσει στα όνειρά μας" (Ν.Χικμέτ) Πλάνητες σκέψεις καθορίζουν την πορεία μας...
Ιούνης
Κι όταν βαδίζεις πάνω στη σκιά του φωτός, δεν νιώθεις πως μπορεί και να το φτάσεις;
Μάης
"ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΑΠ'ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΕΜΕΙΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΜΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ." 100 χρόνια Γιάννης Ρίτσος
Μάρτης
μ' αγαπάει... δεν μ' αγαπάει...
Γενάρης
Έξι ημέρες μετά την αλλαγή του χρόνου... Το χιόνι αφήνει σημάδια, απο'κεινα που δεν τα βλέπεις, κι αργούν να ξεφτίσουν...
Αύγουστος
Μαζεύαμε σταφύλια απ'την κληματαριά ψιθυρίζοντας το πιο αληθινό τραγούδι... Το τετράδιο έλεγε στο εξώφυλλο :"welcome to the utopia". Οι σκέψεις μας πετούσαν όπως οι γλάροι που αποχωριστήκαμε, σε μέρη αλλοτινά...
Τι απροσδόκητα Τέλειο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδα το μελάνι να ξεπλένεται κι έψαξα να βρώ χαμένα γράμματα στη λάσπη..
Κράτησέ τα... αυτά τα γράμματα είμαστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου Αναϊς!
Να' σαι καλά
άγραφα, αδιάβαστα κι ανεπίδοτα γράμματα είμαστε. όσα γράφουμε είναι - δεν είμαστε. εξορυσσόμαστε τα μέσα έξω για λίγα γράμματα. και, ποιος ξέρει, για εκείνο το αυριανό φως...
ΑπάντησηΔιαγραφήυπέροχο Αλίκη - είχες λείψει. όσο κι αν έλειψες, όμως, χαλάλι σου. με πέντε στίχους, καθάρισες :)
Γι' αυτά τα λίγα γράμματα, τα γραμμένα με το χέρι σαν αφιέρωση σε Μικρά βιβλιαράκια... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις τι γράφει κάπου ο Χικμέτ?
"Ήταν άνθρωποι οι λέξεις σου"...
Όσα γράφουμε είναι, ώσπου να γίνουμε ένα μαζί τους. Και τότε, όσα γράφουμε είμαστε...