Πώς πάντα φαίνεται ο ίδιος δρόμος διαφορετικός;Πώς αλλάζει ανάλογα με το βάδισμα η ίδια οδός;
Βρεγμένο οδόστρωμα, άδεια πεζοδρόμια, τα σύρματα πιο ηλεκτρικά από ποτέ...
Κι όμως όσες νύχτες κι αν παιρνώ απ'τα ίδια στενά κάτι είναι αλλιώς. Ίσως διαγράφονται στην άσφαλτο τα ανεκπλήρωτά όσων την περπατούν. 'Ισως αποτυπώνονται τα ίχνη μας μαζί με όσα κουβαλούν απ'τη μέρα. Ίσως ό,τι μας βαραίνει να φαίνεται εκεί.
Είναι το κιτρινωπό φως των πόλεων, είναι η αγανάκτηση, είναι οι επιθυμίες. 'Οσα δεν έχουμε πει, όσα δεν μπορούμε να πούμε.
Ισχυρό πάντοτε το αίσθημα της φυγής.
Σ'αυτή την πόλη τα πουλιά τολμούν ακόμη να ερωτεύονται...
Τι θα άλλαζε αν είχαμε φτερά;
Αν είχαμε φτερά, μιας κ ποτέ δεν είμαστε ικανοποιημένοι, πάλι στα στενά εκείνα θα θέλαμε να περπατήσουμε που είναι βαριά από την αύρα του κάθε ανθρώπου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφεις πάααρα πολύ ωραία...
Τι θα άλλαζε αν είχαμε φτερά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά θα άλλαζαν, ειδικά αν είχαμε τα φτερά του πνεύματος. Αυτά που απ' ότι βλέπω, εσύ τα έχεις!