Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Δετερόλεπτα

Ο κόσμος έξω παγωμένος. Κάνω να ξεμυτίσω με μια σκέψη και γυρνώντας βουλιάζω πάλι στο σκοτάδι του. Κι εσύ τώρα άσε με να γευτώ την ουλή στο μέτωπό σου. Ζήσε με. Η φωνή μου δεν βγαίνει έξω απ'την ομίχλη, δεν φτάνει. Έλα κι είμαι εγώ. Ο κόσμος έξω ακόμη παγωμένος.
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

2 σχόλια:

  1. Διάττων21 Ιανουαρίου 2009 στις 11:21 μ.μ.

    Σ' ένα κόσμο παγωμένο, είναι πολύ δύσκολο οι προσεγγίσεις των ατόμων μεταξύ τους. Ελάχιστοι, δε, φτάνουν μέχρι να ματώνουν ο ένας για τον άλλον και να ανταλλάσσουν το αίμα τους. Κάποιοι βέβαια μπορεί να το κάνουν αυτό, αλλά, δυστυχώς, δεν είναι εύκολα ορατοί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άνεμος27 Ιανουαρίου 2009 στις 12:34 π.μ.

    Αν δε διαλύσεις την ομίχλη σου ο κόσμος θα είναι πάντα κρύος εκεί έξω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)