Είναι φορές που η στιγμή δεν μετριάζεται. Πώς να δεθεί η ψυχή από το δέρμα; Πώς να περιοριστεί; Κάνουμε πως δεν βλέπουμε, λες και κρύβονται τα έσω, λες και δεν ξέρουν τα κορμιά να επικοινωνούν με τον τρόπο τους.
Είναι φορές που δεν ξέρω τι πρέπει να γράφω, μη σε φανερώσω.
Κι είναι και η στιγμή εκείνη που όλα παραδίνονται στην αλήθεια. Κάτι μένει από'να χθεσινό όνειρο. Κι όλα διαγράφονται ξεκάθαρα, θέλουμε δε θέλουμε να τα δούμε. Κι αν φαίνεσαι στα μάτια μου, πώς να σε κρύψω;
Όσο και να προσπαθούμε να το αποτρέψουμε, η στιγμή έχει να φανερώσει τις αληθινές μας προθέσεις, η στιγμή δεν μετριάζεται.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Είναι τόσο δύσκολο να κρυφτεί κάτι τόσο αλήθινο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'ξερες πόσο με εκφράζει αυτό που έγραψες.Με έκανες να βρω την ερμηνεία σε κάτι που φαινόταν παράλογο.
Να σαι καλά
Το αληθινό δεν κρύβεται γιατί από κάτι βαθύτατο προέρχεται, γιατί δεν πρόκειται να χαθεί έτσι απλά και αθόρυβα. Ή έτσι νομίζω τουλάχιστον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εσύ να'σαι καλά...
η γραφή σου είναι υπέροχη μεστη ωριμη...
ΑπάντησηΔιαγραφήνα είσαι καλά...
η στιγμή όπως λέει το τραγούδι περνά κ χάνεται, μα η αλήθεια που προήλθε από την μία εκείνη στιγμή, θα μας στοιχειώσει παντοτινά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μετριάζεται... Αυτό είναι μια αλήθεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αληθινό, όπως γράφεις και στο σχόλιό σου, δε χάνεται.. Οι ρίζες του είναι στην καρδιά μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι φορές που δεν ξέρω τι πρέπει να γράφω, μη σε φανερώσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν φαίνεσαι στα μάτια μου, πώς να σε κρύψω;
Έξοχη η ανάρτησή σου, πολύ δηλωτική! Θα μπορούσε μάλιστα ολόκληρη να πάρει τον τίτλο "Στιγμές" καθώς αυτή η λέξη επαναλαμβάνεται (και πολύ σωστά, χωρίς να κουράζει).
Καλό μήνα...