Τα σύννεφα απλώνουν και τα τραγούδια σκορπίζουν.
Αθόρυβα...
Σαν σαλιγκάρια, βγαίνουν διστακτικά μετά την βροχή.
Σαν πουλιά, ψάχνουν πηγή να δροσιστούν.
Σαν κι εμάς, διαμελισμένα, γυρεύουν τα χαμμένα κομμάτια τους και ματώνουν.
Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αυτό είν' η ύπαρξη μας... μια διαρκής αναζήτηση.... των χαμένων κομματιών...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι αυτά, άγραφη μοίρα. Μοίρα κοινή...
ΑπάντησηΔιαγραφή