Ξέρεις πως είναι...

Ξέρεις πως είναι
όταν η ψυχή φτάνει στα χείλη
και δεν βγαίνει;
Θες ν'απελευθερώσεις τη φωτιά σου
και καίγεσαι ο ίδιος.
Παίζεται μέσα μου η ίδια ταινία κι έχω κουραστεί.
Και χθες
και προχθές
και πριν μια βδομάδα...
Ξεκινάω να σε τραγουδήσω
και στο τέλος μένει μόνη η κιθάρα μου ν'ακούγεται,
σώνεται η φωνή.
Και χθες και προχθές...
Δεν περνάει ένα λεπτό,
ακουμπώ την παλάμη μου εκεί που με άγγιξες.
Είναι τώρα πιο ζεστό το χέρι σου.
Κάθε φορά η ίδια ταινία παίζεται μέσα μου,
και παγώνει εκεί...
Κι αύριο η ίδια θα παίζεται,
γι'αυτό σου λέω,
έλα να τα αλλάξουμε όλα αυτά,
προλαβαίνουμε ακόμη,
δεν έχω δει το τέλος...