Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009
Και πώς είναι δυνατόν να εγκλωβιστεί η ματιά σ' έναν ορίζοντα που δεν οριοθετείται; Μη δεχτείς να καθορίσουν αριθμοί τις κινήσεις μας. Η απόσταση στο χώρο και το χρόνο δεν είναι νούμερα. Σημεία στο αχανές σύμπαν, για μας ολάκερος ο κόσμος. Σχετικός ο χώρος. Κι έπειτα με κοιτάς στα μάτια ή στη θάλασσα; Όταν μπερδεύεις τη γεύση τους με τη δική της, μπερδεύεται κι η αιώνια σειρά των κυμάτων. Κι αυτή που γνωρίζει τα πάθη όλου του κόσμου, χάνει το μέτρημα, κάθε που μπλέκεται η αλμύρα τους. Σχετικός κι ο χρόνος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αφήνεται η ματιά
ΑπάντησηΔιαγραφήστην παραμεθόριο του χρόνου
εκεί που συναντούνται
τα βλέμματα...
Μέρα καλή Αλίκη.
Με γοητεύει απίστευτα ο τρόπος γραφής σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αυτή η συμπαντική ανιδιοτέλεια που με έχει κάνει σκλάβο της.
Σκετικά τα πάντα και πως να διαχωρίσεις το βλέμμα από την θεωρία του χάους;
Πολλά φιλιά