Η νύχτα είναι μαγική
πέφτει στον ουρανό έν’ αστέρι
μια μυστική θα κάνω ευχή
Αλίκη τι κρατάς στο χέρι
Ένας διαβάτης προσπερνά
κι απ’ το τραγούδι του μαντεύεις
πόσο τρελά την αγαπά
Αλίκη πού να ταξιδεύεις
Τρέχει η σελήνη η μικρή
μες στους αιθέρες σαν ελάφι
δρόμο να κάνει έχει μακρύ
Αλίκη δώσ’ μου το ξυράφι
Η νύχτα φεύγει μοναχή
κι ο ραγισμένος μας καθρέφτης
σου λέει με παγερή φωνή
Αλίκη στο κενό μην πέφτεις
"ΕΜΠΑΡΓΚΟ" - "Μεταμεσονύχτιο"
Θ. Μικρούτσικος, Α. Αλκαίος
Κάποιος μου είπε ότι έχει γραφτεί για μένα και μου άρεσε...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αλίκη στο κενό μην πέφτεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήγερα.... καλώς όρισες και στο δικό μου ιστολόγιο....
καλό μήνα και καλές εμπνεύσεις....
Αλίκη πού να ταξιδεύεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ταξιδεύεις, μόνο στο κενό να μην πέφτεις...
Αυτά επέλεξα απ' την ανάρτησή σου και στα επιστρέφω!
η ιστορία του Άλκη για την Αλίκη ξεκινά αμέσως μετά από μια πτώση τελειώνοντας απότομα πριν από μια άλλη, ταξιδεύοντας από την ευχή στην αποστροφή. ένα πεφταστέρι και μια Αλίκη...
ΑπάντησηΔιαγραφήστα λόγια ενός άλλου αγαπημένου ποιητή, οι δύο πτώσεις συναντιούνται ξανά αλλά με τρόπο απρόσμενο. οι δύο πτώσεις εδώ διανύονται ομόθυμα, σχεδόν υποσχετικά. "κι εγώ σαν άστρο ρίχνομαι κι ακούω την ευχή σου" (Γιάννης Αγγελάκας)
Υ.Γ. μια άλλη Αλίκη σε προσμένει στην κορυφή του ταξιδιωτικού μου σάκκου...
Η Αλίκη στην χώρα των τεράτων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύη, Diatton, υπόσχομαι ν'αντέξω και να μην πέσω στο κενό. Σ'έναν τέτοιο κόσμο όμως ποτέ δεν ξέρεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρεβε ελπίζουμε να ζήσουμε κάποτε και σ'εκείνη των θαυμάτων, των ανθρώπινων θαυμάτων(να εξηγούμαστε).
Άπειρε, έχεις εξασκηθεί τόσο στις ιχνηλασίες... μ'έναν τρόπο πολύ όμορφο