Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Δυο μέρες να χιονίσει.
Ένα σμήνος πουλιών σε αποσπά απ' τη ζωή.
"Τα φτερά τους", σκέφτεσαι.
Το κρύο σήμερα προετοιμάζει το χιόνι.
Το κρύο χρόνια προετοιμάζει το χιόνι.
Κι οι άνθρωποι με αγώνες. Σε βάζουν στη ζωή.
"Τα φτερά μας", σκέφτεσαι.
Τις μέρες που η ανάσα αποτυπώνεται στον αέρα, καθένας έχει δίπλα του το σώμα που του λείπει.
Μια ανάσα αιωρούμενη μπροστά σου μες στο κρύο, είδες ποτέ τι μορφή παίρνει;

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

"Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τι τραγουδάει, γιατί τραγουδάει και τι είναι αυτό που το κάνει να τραγουδάει, δεν θα τραγούδαγε."

Μία σημείωση του Πωλ Βαλερύ...
Μία σκέψη για καθετί που συνιστά ποίηση, έρωτα, ζωή...

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Περισσότερο ο βιωμένος χρόνος, θα πείς, παρά ο χώρος.
Ακόμη και σ' εκείνες τις στιγμές που τις παγώνει ο νους και τις προβάλλει διαρκώς μπροστά μας, ο χρόνος περιέχει τον χώρο. Είναι το αμετάβλητο της όψης σου σε μια φωτογραφία του νου, που κρατά την κίνηση μέσα σου. Σε βλέπω πάντοτε να κινείσαι. Στον χρόνο, θα πω.
Η στιγμή σαν αποτύπωμα σε ρευστό έδαφος.
Η στιγμή που περιέχει τα λεπτά, τις ώρες, τις μέρες.
Κι όμως μονάχα μια στιγμή μένει να με κοιτά κατάματα όταν ψάχνω να αρχίσω την ιστορία μου. Κι αμέσως διαμελίζεται, σαν καθετί που αναιρεί το στιγμιαίο είναι του, περικλείοντας όλη την υπομονή, την αναμονή κι όλο τον πόνο. Κι όταν αυτός διαλύει τις εικόνες σου -για αυτές που με κρατούν τα βράδια λέω- σπασμένος στέκει ο ίδιος μέσα τους και τις ενώνει πάλι.
Μα για ποιόν πόνο λες;
Μες στο όνειρο μη μου μιλάς για αλήθειες.