Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Ερωτικό

" Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά
LORCA

Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω
Μη φοβηθείς
Και θα με βρεις είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Είτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος

Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ' άστρα
Μαζεύοντ' όλοι οι ποιητές
Και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μες στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δεις απ' το παράθυρό σου
Το πρόσωπό μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα "


Μ.Χατζιδάκις

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

αν ρωτάτε για μένα...

" Αν ρωτάτε για μένα,
συνεχίζω να έχω
μια μεγάλη περιέργεια για τη ζωή.
Συνεχίζω ακόμη να κοιτάζω
ένα σύννεφο,
να κοιτάζω τη θάλασσα.
Θα μου άρεσε
να μπορέσω να αφηγηθώ τον άνεμο.
Αλλά είναι δύσκολο. "

Gian Maria Volonte

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Ωδή σ'έναν δρομέα ημιαντοχής...

"...και καθώς δεν επέφτανε τα τείχη
να φύγουμε είπες κι όπου μας βγάλει η τύχη..."

Κοίταξε.
Δεν έφτασε η ματιά πέρα απ' τον δικό του δρόμο.
Πτώση.
Περπατώντας επέστρεφε διαρκώς η εικόνα του.
Δίπλα μου, να τρέχει ακίνητος.
Σ'αυτή την πόλη, όλοι τρέχουν ακίνητοι, σαν τον δρομέα.
Άγαλμα, λέει, "εφ' ώ τις αγάλλεται"...
Ποιός αγάλλεται όταν βλέπει έναν χρόνο καρφωμένο;
Σαν αποτύπωση του πετάγματος, θα μου πεις, όταν τα φτερά συμφωνούν με τον αέρα εμπιστευτικά ο ένας να κρατάει τον άλλο...
Μόνο που τα φτερά του δρομέα κόβουν σαν γυαλί και σχίζουν τον αέρα, βέλη παρά φτερά.
Μόνο που κι ο χρόνος θυμάται, ακόμη κι ο πιο βιαστικός, τι πληγή μπορεί ν' αφήσει.
Άγαλμα, λέω, "εφ' ώ ουδείς αγάλλεται"...


ΥΓ: "Ωδή σ'έναν δρομέα ημιαντοχής", Αλκαίος, Μικρούτσικος
Μου το είχαν αφιερώσει μια φορά γιατί υπερασπιζόμουν το δικαίωμα σ'εκείνο το "παραμυθάκι" :)