Σαν σκηνή απ' το cinema paradiso, στο ύψωμα της Χώρας...
Κι ένα κινηματογραφικό φιλί μου θυμίζει αγαπημένο μου απόσπασμα απ'το "Όνειρο στο κύμα": " Ήμην ο άνθρωπος, όστις κατώρθωσε νά συλλάβη μέ τάς χείρας του πρός στιγμήν έν όνειρον, τό ίδιον όνειρόν του... "
http://www.youtube.com/watch?v=yBxvQLModJY
ΑπάντησηΔιαγραφήείμαστε η ύλη που έχει μείνει στο παρελθόν.
είμαστε η θάλασσα που υπάρχει μέσα μας...
[είδα τις φωτογραφίες...με έκανες ξανά 9 - 10 χρονών.]
Μου λείψατε!!!
Είμαστε η θάλασσα που υπάρχει μέσα μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμάς μας έλειψες!!!
Μ'αρέσει πολύ που ανάμεσα στο καλοκαιρινό "κοπάδι"-που αρκείται να σαβουριάζει πρωί-βράδυ "gyros pitta", "ouzaki" με τους κουβάδες και φωσφορίζουσες αλκοολούχες "μπόμπες" των 20 ευρώ η μία(!), υπάρχουν και πολλοί που ξέρουν να κοιτάνε κάτω από την "κιτς" επιφάνεια και να βλέπουν τα πραγματικά της χρώματα... Γιατί δεν είναι όπως σας την παρουσιάζουμε-χαζοχαρούμενη, ξενομανής, "ζητιανούλα"-είναι σοβαρή, επιβλητική, μαγική, ερωτική, μυστηριώδης και μυστηριακή: όπως ακριβώς την περιέγραψε ο μεγάλος κυρ-Αλέξανδρος. Αλλά πάντα κάτω από την επιφάνεια. Θέλει ευαίσθητο μάτι για να τη δεις σωστά. Με ανάστησε, με μεγάλωσε-με πλήγωσε και με πληγώνει ακόμα-αλλά με έμαθε να την αγαπάω. Και ξέρω πως θα την κουβαλάω μέσα μου ως την τελευταία μου πνοή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, για τη Σκιάθο μιλάω...