οι μπαλάντες της οδού...

Δυναμώνω τη μουσική
και μόνο εγώ ακούω
Στον απέναντι τοίχο
περνά σαν φάντασμα η μορφή του
Για σώμα του έχει τη μουσική που φτάνει στα αυτιά μου
Οι νότες της...
Κάθε μία, ένα χάδι
Στον τοίχο και πάνω μου
Στον τοίχο και μέσα μου
Μη ζητάς να σου προσδιορίσω τον ήχο του
Ίσως, σήμερα,
να φόρεσε κατάσαρκα
νότες του Χατζιδάκι
Ναι, ίσως, απόψε,
το σώμα του να είναι από μόνο του μια υπόσχεση συνάντησης στην ίδια στιγμή, στο μαζί, στο χρόνο που καταφεύγουν αυτοί που πονέσανε το τώρα που δε γίνεται και το μετά που αναπνέει μ' ένα θα και για ένα θα μονάχα, χωρίς να ξέρουν που τους πάει
Ναι, μπορώ να ακούσω καθαρά τον ήχο της κίνησής του
Δεν είναι νότες διάσπαρτες στο δωμάτιο
Είναι ολόκληροι στίχοι πάνω του γραμμένοι
Χαράσσονται στον τοίχο
Στον τοίχο και πάνω μου
Στον τοίχο και μέσα μου
"Θα' χεις τα χέρια σου σφιχτά..."
Ακούω τον χορό του
Βλέπω τη μελωδία να με τυλίγει
Ψιθυρίζει
Μπλέκεται
"Θα' χω τα πόδια μου ανοιχτά..."
Ναι, σίγουρα πια,
απόψε είναι ολόκληρος μια "ερωτική άσκηση για δυο"
και μόνο εγώ ακούω