σαν στάχτη από ηφαίστειο

"Γίναμε στάχτη της έλεγε
όμως με βλέπεις και σε βλέπω
και μένει ακόμα η αγάπη
που δεν μπορεί να γίνει στάχτη
και μένει ακόμα η αγάπη.

Είμαι η στάχτη σου του έλεγε
και είσαι η στάχτη μου
μα πού ανεβαίνουμε πού πάμε
κι όλο φυσάει κι όλο σε χάνω
ουά φοβιτσιάρα της φώναζε.

Πάψε τρελέ του έλεγε."

Από τη στάχτη του Γιώργη Παυλόπουλου...
Σαν στάχτη από ηφαίστειο...
μέσα απ' τη γη ως πάνω μας.
Καμιά φορά ως εκεί που "δεν είμαστε πια στη γη", εκεί που μένει μόνο η αγάπη να θυμίζει τα επίγεια...