Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Και πώς είναι δυνατόν να εγκλωβιστεί η ματιά σ' έναν ορίζοντα που δεν οριοθετείται; Μη δεχτείς να καθορίσουν αριθμοί τις κινήσεις μας. Η απόσταση στο χώρο και το χρόνο δεν είναι νούμερα. Σημεία στο αχανές σύμπαν, για μας ολάκερος ο κόσμος. Σχετικός ο χώρος. Κι έπειτα με κοιτάς στα μάτια ή στη θάλασσα; Όταν μπερδεύεις τη γεύση τους με τη δική της, μπερδεύεται κι η αιώνια σειρά των κυμάτων. Κι αυτή που γνωρίζει τα πάθη όλου του κόσμου, χάνει το μέτρημα, κάθε που μπλέκεται η αλμύρα τους. Σχετικός κι ο χρόνος.

2 σχόλια:

  1. Αφήνεται η ματιά
    στην παραμεθόριο του χρόνου
    εκεί που συναντούνται
    τα βλέμματα...
    Μέρα καλή Αλίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με γοητεύει απίστευτα ο τρόπος γραφής σου!!!
    Είναι αυτή η συμπαντική ανιδιοτέλεια που με έχει κάνει σκλάβο της.
    Σκετικά τα πάντα και πως να διαχωρίσεις το βλέμμα από την θεωρία του χάους;

    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή