Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009


Οι πραγματικές εικόνες είναι άλλες... αλλά πονάνε πολύ

2 σχόλια:

  1. Ρε συ Αλίκη ο πόλεμος είναι ένα από τα πιο απάνθρωπα πράγματα στον κόσμο κατάλυση της προσωπικότητας, καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φόνοι, φόνοι, βία, μίσος, πόνος, καταστροφή, προσφυγιά.
    Ο πόλεμος είναι απαίσιος.
    Και μου την βιδώνει όταν όλοι οι ‘’έτσι’’ γράφουν συνθήματα κατά του πολέμου, παντού: στο hi5, στο MySpace, στο facebook έχουν φωτογραφίες με τα νεκρά παιδιά, φοράνε επαναστατικά φουλάρια και δεν συμμαζεύετε. Αυτοί που χθες έγραφαν και έλεγαν για τον μπάτσο…Οι κατευθυνόμενοι από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
    Τόσα χρόνια γίνονται πόλεμοι και κανένας από αυτούς που φωνάζουν και λένε, λένε δεν πήγε στον πόλεμο η στην Παλαιστίνη να μαζεύει νεκρούς και χτυπημένους ως εθελοντής.
    Και να σου πω και κάτι; Είμαι φανατικά αντίθετος σε όλο αυτό που γίνετε, προσπαθώ να το προσεγγίσω το θέμα και να το δείξω αλλιώς την ενόχλησή μου. Και για να μην κατηγορώ και τους άλλους εγώ δεν θα μπορούσα να πάω να βοηθήσω. Δεν θα ήθελα. Γιατί είμαι δειλός και φοβάμαι τον πόλεμο. Το πόλεμο που σκοτώνουν άμαχους. Γιατί δεν μπορώ να βλέπω παιδία και ανθρώπους να τα σκοτώνουν άσπλαχνα μπροστά μου. Με απωθεί. Το σιχαίνομαι. Τουλάχιστον το παραδέχομαι.
    Γιατί όλοι ζούμε ξέγνοιαστοι και κάνουμε πω να έτσι λίγο ερεθιζόμαστε και μας ενοχλεί. Λέμε και πέντε δέκα κουβέντες να φανούμε.

    (δεν τα βάζω μαζί σου απλά ήθελα να τα πω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρε συ Γιώργο δεν μιλάμε "για ένα απ'τα πιο απάνθρωπα πράγματα στον κόσμο", μιλάμε για ΠΟΛΕΜΟ! Δεν γίνεται η ΣΦΑΓΗ λαών να "απωθεί" απλά.
    Κι ο αγώνας δεν μπορεί να βρίσκεται στο ίντερνετ... απρόσωπο, άψυχο, ψεύτικο. Μακάρι να μπορούσαμε να βοηθήσουμε με τα ίδια μας τα χέρια. Μα αφού δεν μπορούμε ας μην λέμε πολλά a posteriori. Σήμερα τραγουδούσαμε στην συναυλία αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη, αύριο θα είμαστε σε μια πορεία, μεθαύριο θα κλάψουμε μαζί για όσα γίνονται, παραμεθαύριο θα κάνουμε το κλάμα μας οργή και θ'αλλάξουμε-θα παλέψουμε ν'αλλάξουμε-την κατάσταση. Αυτά που είπε ένας παλαιστίνιος γιατρός εκεί δεν μετριάζονται σε λέξεις όπως συγκίνηση ή οργή, σφάζουν το λαό του και οι μεγάλες δυνάμεις το υποστηρίζουν.
    Ν'αγωνιστείς μόνο διαδικτυακά δεν γίνεται. Να φωνάξεις για αυτή τους την υποστήριξη, να προβληματίσεις, να ενημερώσεις όμως μπορείς. Όντως κυριαρχεί το δήθεν. Πάντα άλλωστε σε κάθε κρίσιμη στιγμή, κάποιος θα δείξει, κάποιος θα φανεί. Το να δείξεις νεκρά παιδιά για να φανείς ευαισθητοποιημένος δεν λέει τίποτα. Υπάρχουν όμως και blog παλαιστινίων που περιγράφουν την τωρινή κατάσταση, το ίντερνετ γι'αυτούς είναι μία σωτηρία. Πώς να κρίνεις μία τέτοια προσπάθεια; Δες το gazatoday.blogspot.com που γράφεται υπό την σκιά των βομβαρδισμών.
    Για μένα πολύ πιο δήθεν είναι η αποσιώπηση έστω και μέσα απ'αυτήν την κρύα επικοινωνία. Έστω κι έτσι κάτι νομίζω πρέπει να ειπωθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή